Autentyczne przywództwo w cyfrowym świecie
Zapraszamy na transformacyjny 12 godz. program warsztatowo-szkoleniowy: Autentyczne przywództwo w cyfrowym świecie dotyczący rozwoju przywództwa oraz ukazujący strategie zarządcze XX i XXI w.
Dzięki programowi:
- poznasz: teorię Spiral Dynamic, Teorię Integralną Wilbera oraz Poziomy Rozwoju Przywództwa Kegana;
- poznasz wszystkie stosowane współcześnie style zarządcze, zrozumiesz różnice miedzy nimi i poznasz ich efektywność;
- doświadczysz modelu 3-ch poziomów celów klienta i nauczysz się z nim pracować;
- zrozumiesz i doświadczysz różnicy między zarządzaniem i przywództwem
- wyodrębnisz swoje wartości osobiste i zawodowe;
- zrozumiesz poziom Twojego wpływu na innych;
- zidentyfikujesz swój poziom świadomości oraz związany z nim styl coachingu/zarządzania;
- zrozumiesz, rozwiniesz i poczujesz kompetencje coachingowe na głębszym poziomie;
- zdobędziesz innowacyjne narzędzia do pracy z klientami;
- doświadczysz transformujących warsztatów, po nich nic nie będzie już takie samo.
Będziesz ekspertem od turkusowych organizacji!
Dla kogo?
- dla menedżerów, liderów, zarządzających, aby usystematyzować poziomy zarządzania i wypracować swój autentyczny;
- dla coachów, aby pogłębić samoświadomość i pracować z klientami na wszystkich 3-ch poziomach;
- dla osób związanych z HR, aby poznać najnowsze trendy zarządzania, przywództwa, rozwoju liderów i organizacji;
- dla trenerów, aby zyskać szeroką wiedzę i doświadczenie różnych poziomów pracy z każdym pokoleniem;
- dla psychologów i terapeutów, aby poszerzyć wiedzę i doświadczenie do pracy z pacjentami/klientami;
- dla każdego, kto jest otwarty na rozwój siebie i nowe spojrzenie na świat, wychowanie i przywództwo;
Co zyskasz?
- 12 godzinny program innowacyjnych warsztatów opartych o teorie rozwoju świadomości i przywództwa
- ogrom wartościowej wiedzy o przywództwie
- transformacyjną pracę ze sobą, swoimi przekonaniami i wartościami
- nową świadomość siebie i swojej pracy
- nowe poziomy pracy z klientami, współpracownikami
- pogłębienie kompetencji coacha
- plan swojej drogi do mistrzostwa w coachingu
- zupełnie nowe narzędzia do pracy z klientami
Temat turkusu w rozwoju świadomości i turkusowych organizacji jest obecnie bardzo modny, ale kluczowe jest, aby nie tylko wiedzieć coś o turkusie lecz, aby mieć świadomość na poziomie turkusowym.
Ten program to zapewnia: szeroką wiedzę w tym najnowsze badania typu evidence-base, głęboką pracę ze sobą, wspólne refleksje.
W XX w. powstało wiele teorii opisujących rozwój psychologiczny zarówno jednostek, jak i społeczeństw pod różnymi kątami. Najbardziej znane to Spiral Dynamic Gravesa, czy Teoria Integralna Wilbera. Choć było ich więcej kluczowy jest fakt, że są one kompatybilne, nawzajem się uzupełniają, korelują ze sobą ukazując potrzebę, a nawet konieczność rozwoju każdego człowieka. Rozwój jednostki pociąga za sobą nowy model przywództwa opartego na partnerstwie (teoria Kegana) i stawia nowe wyzwania przed coachami pracującymi z liderami.
Kurs jest pierwszym w Polsce programem, który zaprasza uczestników do rozpoznania swojego poziomu pracy z innymi i umiejscowienia go na jednym z poziomów świadomości i przywództwa (Graves, Wilber, Kegan), wyciągnięcia kluczowych wniosków i zaimplementowania ich w swojej pracy coacha, trenera, menedżera.
Poszerzysz i zintegrujesz swoją wiedzę, doświadczenie i świadomość
Najbliższe spotkania:
VII edycja: Katowice 21-22.03.2020, zobacz ceny, zarejestruj się
Masz pytania?
Napisz lub zadzwoń:
tel. 606-82-77-11
mail: biuro@sedmo.pl
Wybrane opinie uczestników poprzednich edycji:
Joanna: Wróciłam z sercem 
❤️ napełnionym wdzięcznością do Tatiana Krawczyńska-Zaucha za transformującą podróż ku większemu zrozumieniu siebie i innych. Spodziewałam się kolejnego szkolenia a’la rozwojowego, w którym niejednokrotnie uczestniczyłam, szczerze nie sądziłam, że można mnie jeszcze tak zaskoczyć.
😮 To nie było szkolenie to była skarbnica wiedzy i doświadczeń o jakiej marzyłam. Tatiana Krawczyńska-Zaucha otwarła drzwi do świata w którym z uważnością, mogłam doświadczać życia w pełni, poznawać siebie w integracji z różnorodnością świata 
🌎. Spojrzeć na siebie z innego poziomu i odkrywać moją prawdziwą naturę na nowe rozwijając przy tym swoją samoświadomość.
Marzena: Poszłam by nasycić się turkusową wiedzą…. Dostałam profesjonalną wiedzę, przyswojoną w ćwiczeniach i osobistej transformacji. Jestem pod wrażeniem i w ogromie wdzięczności dla Ciebie Tatiana Krawczyńska-Zaucha. Polecam tym, którzy chcą funkcjonować w jakości transformacyjnej. Jedno z najlepszych szkoleń w jakich brałam udział. Dziękuję.
Sylwia: Wyniosło mnie wyżej i głębiej zarazem
doświadczanie turkusu bezcenne
dziękuję Tatiana Krawczyńska-Zaucha. Gotowym i otwartym na turkus polecam
Monika: W każdym momencie kursu czułam uważność trenera, opiekę oraz gotowość na zmianę w uczestnikach. Szkolenie stało się dla mnie przełomowe, bo od tego momentu będę inaczej patrzeć na przestrzeń wokół mnie, z perspektywy innej świadomości. Dojrzałam do zmiany.
Przemek: Dużo narosło mitów wokół turkusu. Teraz mam jasność. Wiedza była rewelacyjnie podana, spójna, ze wszystkich stron, holistyczna. Teraz już wiem, jak pracować z organizacjami w drodze do turkusu. Dziękuję.
Szkolenie jest realizowane również w formie zamkniętej dla grup (na zamówienie, daty i miejsce do ustalenia).
Celowe cele
Od kilkunastu lat nastała w Polsce tradycja wyznaczania celów na Nowy Rok. Jak miałam kilkanaście lat cele dla wszystkich były takie same i tak samo trudne – przeżyć, mieć co do garnka włożyć, nie dać się pobić, mieć się co napić nie tylko na Sylwestra. I nikt ich wyznaczać nie musiał. Teraz przeszliśmy na wyższy poziom w drabinie Maslowa. Garnki pełne, przeżycie zapewnione, przynajmniej w większości, z tym pobiciem różnie bywa, kieliszki pełne, kiedy tylko chcemy i czym tylko chcemy. Ba, i pewnie dlatego ponoć Polacy piją mniej. Ale do rzeczy. Skoro najniższe potrzeby mamy zapewnione, szukamy wyższych celów. Większość moich znajomych ma jasne, wyższe cele – schudnąć, biegać, rzucić palenie, rzucić picie, ewentualnie rzucić męża(żonę), albo kochanka. Hmm, i tak zresztą co Nowy Rok wyznaczamy stare „nowe” cele, bo nic z tego się nie udało w ubiegłym roku osiągnąć. No i każdy pyta: dlaczego? Dlaczego nie mogę osiągnąć celów? Ponieważ nie umiesz ich dobrze wyznaczać. Jak dobrze wyznaczać cele? Po pierwsze: Cel powinien zostać tak sformułowany, żeby odpowiadać na pytanie CO? I musi być REZULTATEM jakiś działań. Od razu rzuca się w oczy, że żaden z powyższych celów nie jest poprawnie sformułowany. A to niestety utrudnia jego realizację. Jak zamienić powyższe cele na takie, które będą odpowiednio sformułowane? Schudnąć, biegać, rzucić palenie i rzucić picie są działaniami jednego rezultatu, np. cel w tym przypadku może brzmieć: dobre zdrowie, ładna sylwetka lub inny na jakim nam zależy. Zapisz ten cel w swoim nowym kalendarzu, planerze, notatniku na Nowy Rok. Po drugie: Cel powinien mieć określone jasne DLACZEGO? Gdy uzmysłowisz sobie, gdy nazwiesz powody, dla których chcesz mieć to COŚ, np. dobre zdrowie, łatwiej będzie określić, jak bardzo Ci na tym zależy. Czy tylko trochę dzisiaj, czy myślisz o tym już od dawna, bo kolega w Twoim wieku niedawno miał zawał. DLACZEGO warto spisać w tuż pod celem. Przypisz każdemu dlaczego wartość od 1 do 10. A ten powód, lub te powody, którym nadasz wartość 10 wpisz na pierwszych miejscach pod celem. Potem zastanów się, jak będziesz się czuł, gdy już osiągniesz ten cel, np. dobre zdrowie. Co Ci to da? Co będziesz mógł robić, czego teraz nie możesz? Jak zareagują na osiągniecie tego celu Twoim najbliżsi, Twoi przyjaciele, współpracownicy? Co Ci wtedy powiedzą? Poczuj to, usłysz, zasmakuj zwycięstwo. Po trzecie: Cel musi mieć wyraźne JAK. Zastanów się i spisz, w jaki sposób możesz osiągnąć Twój cel. Teraz jest czas na działania. Biegać – ok., ile, jak często, z kim, w co się ubierzesz, gdzie będziesz biegać? Spisz wszystkie składowe każdego działania. Wyznacz każdemu działaniu punkty kontrolne, np. jeśli chcesz biegać trzy razy w tygodniu i jeden dzień nie wyjdzie, to w który dzień nadrobisz? Po czwarte: kto może Ci pomóc w osiągnięciu celu? Komu o tym powiesz? Kto może Cię wesprzeć? Spisz wszystko, co przyjdzie Ci do głowy, ponumeruj ludzi w taki sposób, abyś wiedział, czyja pomoc będzie najcenniejsza, a na kogo możesz liczyć w dalszej kolejności. Po piąte: Co lub kto może Tobie przeszkodzić w realizacji tego celu? Spisz wszystkie słabe strony. Na każdą znajdź przynajmniej 3, a najlepiej 4 rozwiązania. Pomyśli, czy to już wszystkie? Dopisz, nawet te, które wydają Ci się teraz śmieszne i na nie również znajdź rozwiązania. I co wtedy zrobisz? Jakie działania podejmiesz? Po szóste: Ustal czas realizacji celu, np. za 6 miesięcy....
czytaj więcejKrzywe pierniczki na Święta
Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Właściwie, patrząc na ilość choinek na około i nieustannie puszczanych kolęd lub piosenek kolędopodobnych w sklepach można by powiedzieć, że święta już dawno przyszły. Do prawdziwej wigilii zdążą nam się znudzić i kolędy i choinki i bańki i nawet prezenty. Ho, ho, ho z każdego kąta, z każdej wystawy… no ileż można? Kup to, kup tamto, uszczęśliw tego tym, a tamtego tamtym. I szczęśliwa rodzinka z każdej świątecznej reklamy siedzi przy suto zastawionym stole, w białych koszulach, granatowo-czerwonych spódniczkach lub spodniach i uśmiecha się uszczęśliwiona. Na stole barszcz, karp, pierogi i ciasto. W tle błyszczy choinka i trzaska ogień w kominku. Idylla. Polaku, taki masz cel na święta! Hola, hola, czy aby na pewno? Czy taki Polak ma cel na święta? Czy Polak w ogóle zastanawia się jaki ma cel na święta? I czyj to jest cel? Mój? Mamy? Teściowej? Dziadka? Męża? Dzieci? Jaki masz cel Ty? Mój cel jest prosty: w Święta chcę, żeby wszyscy czuli się kochani, potrzebni, żeby jedli to co lubią i otrzymali to, co chcieli. I żebym ja nie padła już w wigilijne południe. Trudne? Szczerze? Kiedyś – niemożliwe do wykonania. Dzisiaj – łatwe. Zdradzę Wam dlaczego. Prezenty mam kupione. Lubię kupować w październiku i listopadzie – nie ma kolejek, wybór jest duży i są obniżki i promocje, bo wtedy jest tzw. martwy sezon. Skąd wiem, co kupić? Słucham i pytam, to wiem. Choinkę postawimy w salonie w niedzielę, żeby dzieci się przyzwyczaiły i gdyby miała „się” przewrócić, to niech przewraca się na razie nieubrana. Ubierzemy ją w wigilię. Dzieci ubiorą tam, gdzie dostaną, żeby powiesić bańki. Trochę pomoże tata, trochę ja. Skończy się na tym, że na kilku gałązkach, głównie na dole będzie dużo baniek, dużo czekoladek i dużo innych ozdób, a na innych nie będzie nic. Czy mi to przeszkadza? Hmmm… dwa lata temu mój syn ubierał choinkę właśnie w ten sposób, a ja po nim poprawiałam: poczekaj kochanie, powieszę aniołka tu, powieszę bańkę tam. Potem babcia mówi do wnuczka: ślicznie ubrałeś choinkę. A syn odpowiedział: to nie ja, to mama. I od zeszłego roku dzieci ubierają choinkę sami, a my pomagamy mi „dostać wyżej”, biorąc na ręce. Krzywo ubrana? No, krzywo. I co z tego, skoro dzieci szczęśliwe. Ugotuję barszcz w poniedziałek, żeby „poleżał”. Na drugie danie będą ziemniaki z czerwonymi buraczkami i paluszkami rybnymi 100% filet. Dlaczego??? – zapytacie pewnie ze zgrozą, jak moja mama. Bo dzieci zjedzą, a ja będę szczęśliwa, że nikt nie marudzi. Proste? Będzie jeszcze sernik i kompot z truskawek – z tego samego powodu. Aaa i będą jeszcze krzywe pierniczki. Dlaczego krzywe? Bo mój prawie 5 letni syn będzie je wałkował i wykrawał. Niektóre wyjdą, niektóre trzeba będzie pociągnąć, niektóre się urwą i trzeba będzie skleić. No, cóż, ważne, że synek mówi wtedy: Mamusiu, a jestem Twoim super kucharzem? Oczywiście, kochanie, najbardziej super na świecie – odpowiadam. Mogę mieć krzywą choinkę, paluszki rybne Frosty na kolację wigilijną i krzywe pierniczki na deser, ale wszyscy są szczęśliwi, potrzebnie, docenieni. Nikt się nigdzie nie spieszy i nic nie musi być doskonałe. Ważne, żeby na wszystkich dużych buziach i małych buźkach był uśmiech. Nawet na mojej. Sami wybierzcie, co wolicie. Święta już niedługo. Radosnych Świąt Wam...
czytaj więcejMeandry rozwoju, cz. II
Prawdziwy sukces, to nie kariera, lecz pozostanie panem swojego losu i możliwości decydowania, co będzie się robić w życiu, za które tylko my odpowiadamy. W. Wharton Czym jest więc rozwój? Rozwój jest procesem, który obejmuje podjęcie wszelkich działań mających na celu nabycie cech, umiejętności, wiedzy, powodujących wzrost możliwości człowieka, dojście do pełni swojego człowieczeństwa. Celem rozwoju jest osiągnięcie pełni życia na wszystkich jego płaszczyznach. Celem rozwoju jest osiągnięcie wyzwolenia, szczęścia, oświecenia, nirwany. Nazwijmy to jak chcemy. Chodzi o taki stan, w którym nikt, żaden człowiek, nic, żadne wydarzenie, nigdzie, w żadnym miejscu i nigdy, w żadnym czasie, nie jest w stanie wytrącić człowieka z poczucia spełnienia, spokoju, radości, ukojenia. Czy to znaczy, że pozostaniemy nieczuli, aroganccy, butni? Nie, to oznacza, że w naszym wnętrzu będzie wszechogarniający pokój, którego nic nie będzie w stanie zmącić. To jak wody oceanu, na powierzchni mogą szaleć burze, ale toń jest zawsze spokojna. Przypomina mi się taka anegdota. Teolog, filozof i fizyk mozolnie wspinają się na górę, na której mają obiecane, że poznają Tajemnicę Wszechświata. Idą, wiele dni i nocy, trudzą się okropnie. Wreszcie dochodzą na szczyt i odkrywają, że tam już dawno siedzi mistyk. Droga do pełni człowieczeństwa może być długa, albo krótka. Możesz tam iść przez małe osobiste sukcesy, lub wielkie osiągnięcia. Możesz zdobywać wielkie szczyty marzeń, szczyty kariery, szczyty możliwości. Meandry rozwoju wiodą przez różne drogi. Ale nie będziesz szczęśliwy dopóki nie zdobędziesz szczytu w sobie. Jaki to szczyt? Sam musisz go...
czytaj więcejMeandry rozwoju cz. I
Obiecałam, że zajmiemy się rozwojem. Dzisiaj więc pierwszy wpis nt. rozwoju osobistego. Na początku wyjaśnijmy to pojęcie. Wpisałam w google „rozwój osobisty”, bo byłam ciekawa, jak ludzie definiują i postrzegają rozwój. Nie tylko ilość odpowiedzi przeszła moje najśmielsze oczekiwania, ale co gorsze, ich jakość. Jesteście ciekawi, jak wygląda pojmowanie rozwoju osobistego? Otóż głównie jako odniesienie sukcesu zawodowego, osiągnięcie sukcesu w życiu, poprzez posiadanie odpowiedniego stanowiska i odpowiednich zarobków. Nie jesteście zaskoczeni? Ja byłam ogromnie. Troszkę wczytałam się w te opisy poszukiwania własnego rozwoju na drodze zawodowej i znalazłam tak absurdalne teksty jak „manipulowanie swoją motywacją”, a nawet „manipulowanie swoją osobowością”. Jaki z tego wniosek? Otóż, mylimy rozwój zawodowy – osiągniecie odpowiednich stanowisk, poziomu pieniędzy i tzw. sukcesu zawodowego z rozwojem osobistym, z rozwojem siebie, jako człowieka. Stąd pewnie bierze się taka rzesza świetnych kierowników, handlowców, nauczycieli, prezesów, gwiazd sportu, estrady i telewizji (i kogo tam jeszcze chcecie), a tak mało słyszymy na temat świetnych ludzi. Czym jest więc rozwój osobisty? Zdefiniowałabym go jako proces, który obejmuje podjęcie wszelkich działań mających na celu nabycie cech, umiejętności, wiedzy, powodujących wzrost możliwości człowieka, dojście do pełni swojego człowieczeństwa. A Słownik psychologii definiuje rozwój jako serię etapów, przez które przechodzi istota żywa, by osiągnąć pełnię rozkwitu. Pełnia człowieczeństwa, pełnia rozkwitu! O kimś takim mówi się Człowiek, przez duże C. Wróćmy z tą wiedzą do wcześniejszych rozważań. Świetny menedżer, ale kiepski człowiek. Słyszeliście, mówiliście kiedyś takie słowa? A może o Tobie mówiono? Takie słowa często słyszy się o ludziach, którzy przejęli się jedną ze swoich ról, które grają w życiu. Nie nadali jej jednak odpowiedniej wagi w stosunku do innych ról – byciem ojcem, matką, synem, córką, sąsiadką, siostrą itd. Ale, co najważniejsze, nie zintegrowali jej z najważniejszą, podstawową meta-rolą w ich życiu – z byciem człowiekiem. Mało tego, ośmielę się powiedzieć, zarzucili rozwój siebie jako człowieka, został tylko rozwój menedżera, kierownika, aktora. Efekty? Brak równowagi w życiu, wypalenie zawodowe, rozwód, nieszczęśliwe dzieci, szukanie rekompensaty w drogich samochodach, „mam wszystko, a nie jestem szczęśliwym człowiekiem”. W życie człowieka wpisany jest rozwój. Jesteśmy, jak orzech dębu, które kiełkuje, rośnie i może zamienić się w ogromne drzewo. Najpierw karmią nas i podlewają inni – rodzice, opiekunowie. Ale przychodzi moment, że sami musimy o siebie zadbać. Zadawajmy sobie pytania: co jest dla mnie w życiu ważne? Jak w związku z tym powinienem postępować? Czy to, co robię jest zgodne z moimi poglądami? Odpowiadajmy na te pytania uczciwie sami przed sobą, wyciągajmy z tych odpowiedzi wnioski, postępujmy według tych wniosków. Nikt inny, oprócz nas samych nie ma prawdziwszych i pełniejszych odpowiedzi dla naszego życia. W naszą istotę wpisana jest wielkość dębu, ale już tylko od nas samych zależy czy będzie on ogromny, rozłożysty i majestatyczny, czy...
czytaj więcejZaświeć światło
Nie istnieją ludzie, którzy urodzili się pod zła gwiazdą, istnieją tylko tacy, którzy nie umieją czytać nieba Dalajlama Niedawno rozmawiałam z dziewczyną, nazwijmy ją Ania. Ania mówiła, że nic w życiu jej nie wychodzi, że nic nie potrafi, do niczego się nie nadaje. Tych „nie” w stosunku do siebie samej było dużo. Patrzę na nią, dziewczyna młoda, ładna, wykształcona, dobrze ubrana. Nic, tylko brać życie pełnymi garściami. A tu tyle negacji. Rozmowa doprowadziła ją do odkryć, że jest jednak wiele rzeczy, które potrafi robić i to robić świetnie, że ma przed sobą perspektywy, że podoła wyzwaniom. Po tej trudnej drodze, ciekawych wnioskach i ambitnych celach, poprosiłam ją, żeby opisała to, jak teraz widzi swoje życie. Odpowiedziała: Miałam wrażenie, że siedzę w ciemnym pokoju na stołku, a ściany są bardzo blisko, tak blisko, że nie mogę się ruszyć. Wydawało mi się, że nic nie da się zrobić, bo przecież ścian nie poruszę. Teraz zapaliły się światła w różnych częściach pokoju i widzę, że pokój w którym siedziałam jest ogromy, że jest wiele drzwi, przez które można wyjść i wejść, że jest dużo światła. Właściwie nie trzeba nic więcej pisać, bo ta historia ma swoją wymowę. Ale jednak napiszę coś przekornie. Zastanów się chwilę nad swoim życiem. Czy jest takie, jakie chcesz, żeby było? Czy takie sobie kiedyś wymarzyłaś? Jeśli Twoja odpowiedź brzmi „nie”, to zadam kolejne pytanie: to jakiego życia chcesz? Jak wyglądałoby życie, pod którym mogłabyś podpisać: to jest moje życie, tego chcę. Bardzo przemówił do mnie obraz Ani: siedzimy w ciemnym, bardzo ciasnym pokoju, nie możemy się ruszyć. Wystarczy jednak zapalić światło i przestrzeń staje się ogromna, nieograniczona. Czego symbolem jest to światło w Twoim życiu? Może określeniem celu i konsekwentnym dążeniem do niego? Może powrotem do marzeń? Może uświadomieniem sobie, że zasługuję na więcej i mogę to osiągnąć? Może… Kilkanaście lat temu 7-letni chłopiec zapytany przez ciocię kim chce być odpowiedział: „Chcę projektować rakiety w NASA”. Ciocia uśmiechnęła się wyrozumiale i pogłaskała go po blond główce, absolutnie nie biorąc na poważnie ani jednego jego słowa. Chłopiec jednak od czasu do czasu powtarzał swoje marzenie, rysował rakiety, podróże w kosmos. Wreszcie tato powiedział do niego: „Napisz list do NASA, opisz, co chciałbyś robić, zapytaj, jak masz to osiągnąć i co ci radzą”. Chłopiec napisał list załączając do niego rysunek chłopca obok rakiety. Po kilku miesiącach przyszła odpowiedź. Odpowiedź z NASA. Zaproszono go do zwiedzania Agencji. Chłopiec pojechał z tatą. Wrócił do domu i z jeszcze większym przekonaniem opowiadał o swoich marzeniach. Wiedział też, że musi być najlepszy z fizyki i matematyki i grać w gry logiczne. Po kilku latach chłopiec z wyróżniającymi się wynikami w nauce otrzymał specjalnie ufundowane przez NASA stypendium, skończył fizykę jądrową w Berlinie i wyjechał pracować do NASA. Ta historia zdarzyła się naprawdę, ten chłopiec, dziś już prawie 40-letni mężczyzna nadal pracuje na Przylądku Canaveral. Myślisz, że to niemożliwe w Twoim przypadku? Ty nie możesz spełnić swoich marzeń? Dlaczego? Zaświeć światło, wtedy wszystko stanie się...
czytaj więcejNigdy nie mów nigdy
No i stało się. Ostatnio bardzo często zarzekałam się, że nigdy, przenigdy nie będę pisała żadnego bloga. I znowu wychodzi stare dobre porzekadło: „Nigdy nie mów nigdy”, to po pierwsze. A po drugie, życie podprowadza nas pod decyzje właśnie wtedy, kiedy jesteśmy na nie gotowi. Z typowym dla siebie zaangażowaniem stwierdziłam, że muszę sprawdzić, co oznacza słowo blog i skąd się wzięło. No i masz. Jak to w internecie bywa, wyjaśnień, źródłosłowów i podziałów blogów jest co niemiara. Wg internetowych kryteriów zamierzam więc prowadzić blog zawodowo-osobisty. To, czy będzie dynamiczny czy nie, zależy też od Was, bo to Wy, będziecie tę dynamikę tworzyć. A o czym on będzie? O rozwoju przede wszystkim. Szeroko pojętym, ale momentami będziemy wchodzić w wąskie specjalizacje i koła zainteresowań. Bo wszyscy wiedzą, że rozwijać się trzeba, tylko nie wszyscy wiedzą jak to robić i że są ludzie, którzy mogą w tym pomóc. Bardzo lubię cytat z Mahatmy Gandhi’ego: „Człowiek często staje się tym, kim wierzy, że jest” Jeśli chwilkę zastanowicie się nad tym stwierdzeniem, to staje się ono tak oczywiste, że aż bolesne. Dzieci, którym rodzice powtarzają jesteś głupi, nic nie potrafisz, to ci się nie uda, idą przez życie z przeświadczeniem, że tacy właśnie są. Każdy z nas ma jakąś łatkę, bolesny uraz, wiarę w to, że coś mu się nie uda, że nie potrafi. Potrzeba czasu, wglądu w siebie i podjęcia trudu „zdefiniowania się na nowo”. Zdefiniowania, czyli wyobrażenia sobie, kim chcę być. Nie, kim widzą mnie inni. Nie, kim powinienem być wg matki, ojca, przyjaciela, męża, żony, ale kim JA chcę naprawdę być. Muszę powiedzieć uczciwie, że zadanie zdefiniowania siebie nie jest łatwe. Wymaga trochę pracy i uczciwości wobec siebie. Ale, czy można postąpić inaczej? Mamy tylko jedno życie, przeżyjmy je będąc sobą naprawdę, a nie grając cudzą rolę w przedstawieniu, które reżyseruje ktoś inny. Na koniec jeszcze krótki żarcik, niestety głęboki w swej wymowie: Jedzie człowiek autobusem i myśli: „Szef – tyran, żona – furiatka, dzieci – terroryści, praca – do niczego, wypłata – na nic nie starcza, życie – beznadzieje…” Za nim stoi Anioł Stróż i wszystko notuje, aż wreszcie mówi sam do siebie: „Dziwne te życzenia, ale skoro tego chce, niech będzie”. Zadanie: napiszmy dobry, pozytywny scenariusz na dziś. Niech będą tam same dobre słowa, pozytywne określenia, motywujące zachowanie i postawy. Przywołujmy je wielokrotnie w ciągu dnia, nawet, jeśli coś idzie nie po naszej myśli. Zacznijmy wierzyć sami w siebie. Świat się od tego nie zmieni, ale my –...
czytaj więcej
Najnowsze komentarze